κορωνιός

Και να λοιπόν, πάλι κραυγές, κρότοι, ψίθυροι, σιωπές, κυνηγοί, φυγάδες και αγωνία. Αγωνία των φυγάδων, αλλά μάλλον και αγωνία των κυνηγών. Και ατομική ευθύνη. Ο καθένας άνθρωπος καλείται άλλη μια φορά να αποφασίσει, να διαλέξει πλευρά, να επιλέξει ποια στάση θα κρατήσει. Άλλοι έμπειροι, δυνατοί και άλλοι άπειροι, χωρίς αυτοπεποίθηση για το ποια είναι η σωστότερη στάση. Άλλοι οδηγοί, άλλοι ακόλουθοι. Άλλοι με σημαντικές θέσεις και αρμοδιότητες και ευθύνες για περισσότερους ανθρώπους και άλλοι με λιγότερες, ή με μόνη ευθύνη την ατομική τους τοποθέτηση στα τρέχοντα διλήμματα. Μια κατάσταση που μοιάζει με μια ακόμη κρίση. Κρίση αξιών, όπως αποδεικνύεται συνεχώς για όλες τις κρίσεις και συνειδητοποιείται ακόμη και εκ των υστέρων από πολλούς.

Ανάλογα με το πού σε βρίσκει η κάθε κρίση, σε τι πόστο, σε ποια ανάγκη, σε ποια ομάδα, η οπτική γωνία σου, διαφέρει. Στην λεγόμενη κρίση του κορωνοϊού, η πιο τραγική θέση και ομάδα που δοκιμάζεται, φαίνεται πως είναι η θέση του Χριστιανού και η "ομάδα" της Εκκλησίας, ιδιαίτερα της Ορθόδοξης πίστης.

Έφτασε, τελικά, η ώρα να καταλάβουν ή να βεβαιωθούν περισσότεροι από το κοπάδι, ότι υπάρχει μια μεγάλη κοροϊδία στον προτεινόμενο από τους "αξιόπιστους και ήρωες επιστήμονες" μέθοδο χρήσης ή... μη χρήσης μάσκας για τη διαχείριση της μετάδοσης του νέου κακού του 21ου αιώνα, του αόρατου γιου.

Το έχουν πει όλοι, η έξοδος από τον εγκλεισμό θα είναι δυσκολότερη από την είσοδο. Άλλωστε, αυτός είναι και ο λόγος που οι πολέμιοι του γενικού εγκλεισμού το αποφεύγουν, όσο είναι δυνατόν. Δηλαδή, αυτοί που προτιμούν τη λογική της ανοσίας αγέλης δεν είναι ούτε αναίσθητοι, ούτε απάνθρωποι, απλά δεν αρνούνται να σκεφτούν τις μεσο-μακροπρόθεσμες συνέπειές του απόλυτου εγκλεισμού.

Νομίζω πως ήρθε η ώρα να αποδώσουμε τα χρεωστούμενα στον κυρ Σωτήρη, χωρίς εμμονές, φοβίες και ενδοιασμούς.

Μετά από την τεράστια συμβολή του στην κατατρομοκράτηση των ανθρώπων, την γελοιοποίηση της ιατρικής κοινότητας, τον δόλιο εξευτελισμό της ορθόδοξης χριστιανικής πίστης και την παναίσχυντη επίδειξη δουλικότητας στο πολιτικό κατεστημένο εις βάρος της επιστημονικής υπευθυνότητας, ας πάρει ο καθένας αυτό που του αναλογεί, όσο αυτό είναι εφικτό, φυσικά...

Άλλη μια απόδειξη της επανάληψης της ιστορίας φαίνεται να ξετυλίγεται στην επίκαιρη περιπέτεια της πανδημίας του γιου του 2020.

Μοτίβα που έχουμε δει και στην κρίση του λεγόμενου μνημονίου, μας σπρώχνουν να συμπεράνουμε ότι και αυτή η κρίση δείχνει κατασκευασμένη, σχεδιασμένη και καθοδηγούμενη.

Το βασικό φαινόμενο είναι η προετοιμασία για την επιδημία, η αρχική ανταπόκριση και η αποφασιστική συνέχεια. Όλα αυτά γίνονταν με τον αντίθετο ακριβώς τρόπο από αυτόν που θα έπρεπε, είτε επιστημονικά είτε κοινωνικοπολιτικά.

Άλλη μια κρίση, λοιπόν.

Οι άνθρωποι καλούνται να αντιμετωπίσουν μια ακόμη κρίση στην αρχή του 21ου αιώνα, μετά την εμφάνιση του Δημιουργού του ανθρώπου ανάμεσά μας, φορώντας το ίδιο ένδυμα, την ίδια σάρκα με αυτούς.

Όπως κάθε κρίση, ειδικά οι παγκόσμιες, και αυτή η κορωναίικη είναι μια ευκαιρία. ...και δεν πρέπει να την αφήσουμε να πάει χαμένη. Κάθε πιστός πρέπει να δοκιμάσει την πίστη του στην... πίστη του, όποια κι αν είναι αυτή. Χριστιανοί, ορθόδοξοι, καθολικοί, προτεστάντες, εβραίοι, μωαμεθανοί, ινδουιστές, άθεοι, αντίχριστοι και... φυσικά αυτοί που πιστεύουν στο χρήμα, που είναι και οι περισσότεροι παγκοσμίως και στην Ελλάδα. Δεν έχω στατιστικές μελέτες που να το αποδεικνύουν, βέβαια, αλλά είναι μια υπολογισμένη εκτίμηση (calculated assesment).

Αρχή επιδημίας

Κάπου στο Γενάρη ακούσαμε στις ειδήσεις για έναν ήρωα κινέζο γιατρό που προσπαθούσε να ενεργοποιήσει τις κινεζικές αρμόδιες υπηρεσίες προς την καταπολέμηση μιας νέας επιδημίας, που δεν ήταν ως τότε γνωστή και που θα μπορούσε να είναι τραγικά επικίνδυνη.

Φυσικά, μόλις άκουσα ότι